Аўтар: Сяржук Сокалаў-Воюш

• пра зіму
• каляды
• Сяржук Сокалаў-Воюш

Злятаюць з нябёсаў сняжынкі

На поле, на лес, на будынкі,

Ляцяць на лагчынкі, на ўзгоркі, 

Мігцяць як калядныя зоркі. 

Аўтар: Эдзі Агняцвет

• вершы
• Эдзі Агняцвет
• этыкет

Ляжаць ля талеркі

відэлец і нож.

Дзве чыстыя лыжкі ляжаць.

 — Ну і што ж?

Ляжаць — хай ляжаць, іх не буду чапаць.

Яны ж не чапаюць мяне і маўчаць.

З талеркі ён сёрбае крупнік — ой-ой!

Кавалачак мяса хапае рукой.

Ён пальцамі ловіць у шклянцы кампот,

Абрусам ён выцер і шчокі і рот.

Відэлец не ўцерпеў:

—   За цэлы мой век

Мне трапіўся першы такі чалавек!

Ускочыла лыжка

I ну рагатаць:

— Хі-хі, ха-ха-ха,

Ён дурненькі, відаць!

Саскочылі разам яны са стала —

Ніякая сіла спыніць не магла.

Відэлец, і лыжка, і нож — ля дзвярэй.

Збянтэжыўся Саўка:

— Чакайце, э-гей! Усе уцякаюць, вяртацца не хочуць.

—   Хі-хі, ха-ха-ха! — толькі лыжкі рагочуць.

Аўтар: Сяржук Сокалаў-Воюш

• пра зіму
• каляды
• Сяржук Сокалаў-Воюш

Мароз на вокнах піша казку,

А людзі апранаюць маскі

І йдуць на двор калядаваць –

Усіх са святам віншаваць

Дарункі ім даюць за тое:

Сыры, каўбасы і напоі.

Аўтар: Якуб Колас

• Якуб Колас
• вершы
• пра восень
• пра прыроду

Пуста ў лузе. Толькі стогі

Парыжэлыя стаяць,

Ды шпакі каля дарогі

Цэлы дзень адно крычаць.

Грэчка зжата. Гола ў полі.

Жыта звезена даўно.

Толькі плаваюць на волі

Кучы хмар, як валакно.

Дожджык сее беспрастанку;

Вецер свішча так, як звер...

Колькі лужын каля ганку!

А гразі, гразі цяпер!..

Ссохлі травы, ўсё павяла.

Слоць, плюхота, холад, цьма.

Эх, хутчэй бы закрывала

Зямлю чорную зіма!